طبق تحقیقات و مطالعات انجام شده، یکی از مسائلی که در مقاطع مختلف تخصیلی از اهمیت زیادی بر خوردار است، داشتن مهارت اجتماعی است.

مهارت اجتماعی به مجموعه رفتارهای فراگرفته قابل قبولی گفته می شود که فرد را قادر می سازد با دیگران رابطه موثر داشته و از عکس العمل های نامعقول اجتماعی خودداری کند.

مهارت های اجتماعی، روشی برای بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان است. آموزش مهارت اجتماعی بر پایه این اصل قرار دارد که مشکالت کودکان در مهارت های اجتماعی غالبا به این دلیل است که کودکان نمی دانند در موقعیت های اجتماعی چه کار کنند و می توان کودکان را برای غلبه برای این مشکالت آموزش داد.

اجزاء مهارت را فرایندهای واحدی نظیر نگاه، تکان دادن سر، یا رفتارهایی در روابط اجتماعی مانند سالم و خداحافظی تشکیل می دهند.

فرایندهای اجتماعی به توانایی فرد در ایجاد رفتار ماهرانه بر اساس قواعد و اهداف مربوطه و در پاسخ به باز خورد های

اجتماعی اشاره دارد.

-دومین ویژگی رفتارهای اجتماعی ماهرانه، به هم مرتبط بودن این توانایی هاست. یعنی آنان رفتارهای متفاوتی

هستند که به منظور هدف ویژه مورد استفاده قرار می گیرن و ما به طور همزمان از آن ها استفاده می کنیم .

– سومین ویژگی مهارت های اجتماعی متناسب بودن آن با وضعیت است. فردی از لحاظ اجتماعی ماهر است که

بتواند رفتارهایش را متناسب با انتظارات دیگران تغییر دهد. به این ترتیب داشتن ارتباط ماهرانه بستگی به استفاده

صحیح از لحاظ بافتی( و تسهیل کننده )از نظر رفتاری از شیوه های برقراری ارتباط مناسب کار آمد با دیگران

دارد.

– چهارمین ویژگی مهارت های اجتماعی این است که این مهارت ها در واقع واحدهای رفتاری مجزا هستند. فردی که

از لحاظ اجتماعی مهارت دارقادر است رفتارهای مختلف و مناسبی داشته باشد. این توانایی های اجتماعی را در

قالب عملکرد، رفتاری پی ریزی می کنند. این نکته یکی از ویژگی های بارز ارتباط اجتماعی ماهرانه است. مهارت

های اجتماعی، آموختنی است. در حال حاضر تمامی محققان اختلاف نظر دارند که اکثر رفتارهای اجتماعی

آموختنی هستند.

– آخرین مورد از ویژگی های مهارت های اجتماعی این است که افراد بر این مهارت ها کنترل شناختی دارند. بنابراین

کسی که از لحاظ اجتماعی کمبود مهارت دارد، ممکن است عناصر اصلی مهارت اجتماعی را فرا گرفته باشد اما از

فرآیندهای فکری الزم برای استفاده از این عناصر در تعامالت خود بی بهره باشد .

مهارت هاي اجتماعي پايه چه هستند؟

مهارت های اجتماعی پایه

ارتباط چشمي :توانایی ایجاد ارتباط چشمی با دیگران هنگام گوش دادن به سخن آن ها و یا هنگامی که با آن ها حرف می زنید دست کم برای یك دوره ی زمانی کوتاه.

بیانات چهره ای :خندیدن، ابراز علاقه.

فاصله ی اجتماعی :دانستن اینکه در چه فاصله ای نسبت به فرد مقابل قرار بگیریم و چه موقع برقراری تماس بدنی مناسب است.

چگونگي صدا :حجم صدا، زیری و بمی صدا، میزان گفتار، وضوح، محتوی.

احوال پرسي با ديگران: آغاز ارتباط یا پاسخ گویی به احوال پرسی، دعوت کردن یك کودك دیگر برای پیوستن به شما در

بعضی فعالیت ها.

گفت و گو کردن :مهارت های محاوره ای مناسب سن، بیان احساسات، سوال کردن، گوش کردن، ابراز علاقه، پاسخ دادن به پرسش دیگران.

بازي و کار کردن با ديگران: رعایت کردن مقررات، مشارکت، قول دادن، کمك کردن، نوبت گرفتن، تعارف با دیگران،

قدردانی، ابراز تأسف.

جلب توجه و يا درخواست کمك: استفاده از راه های مناسب.

حل کردن تعارضات دروني :مهار پرخاشگری، فرو نشاندن خشم خود و تحمل خشم دیگران، پذیرش انتقاد، روحیه ی

ورزشکاری.

چگونه مهارت های اجتماعی را به کودکان آموزش دهیم؟

کودکان برای آنکه بتوانند خودشان را با اجتماعی که در آن زندگی میکنند، سازگارتر کنند، باید مهارتهای اجتماعی

گوناگون را بیاموزند.

مهم ترین مهارت های اجتماعی لازم برای کودکان، عبارتند از :

1 –سلام کردن :کودکان از طریق تعامل با همسالان شان با آنها ارتباط برقرار میکنند .نخستین گام در برقراری ارتباط،

سالم کردن به دیگری است. ما نه تنها با استفاده از واژگانی مثل سلام و حالت چطوره، بلکه با تغییر حالت چهره، تن

صدا، ژست و فرم نشستن و ایستادن نیز با افراد دیگر ارتباط برقرار می کنیم. کودکانی که مشکل ارتباطی دارند، ممکن است به افراد آشنای خود هم سلام نکنند. آنها ممکن است درست کنار دوست شان راه بروند، ولی حتی یك نگاه هم به او نکنند یا اگر حرفی بزنند، احتمالاً تماس چشمی با او برقرار نمی کنند و سرشان را به زیر می اندازند. در مواردی، اگر سلام هم بگویند، ممکن است تن صدای شان چندان دوستانه و صمیمی نباشد. بخش غیرکلامی سلام کردن هم به اندازه بخش کلامی آن اهمیت دارد.

هنگام سلام کردن مهم نیست که کودك از چه عبارت و جمله ای استفاده می کند یا با چه لحن و حالتی جمله اش را بیان می کند، مهم آن است که طوری به دوستش سلام کند که او از دیدنش احساس شادی و خوشحالی کند.

2 –پیش قدم شدن در گفت وگو: بعد از سالم و احوال پرسی، معموال گفت وگو شروع می شود. برای ورود به بحث، کودك باید بتواند مکالمه ای را آغاز کند، ادامه دهد و به پایان برساند. این مهارت مستلزم خوب گوش دادن و توجه کردن است. برای مثال، او باید اصل  رعایت نوبت را بداند گاهی کودکان موضوعی برای صحبت کردن با یکدیگر ندارند، در اینگونه موارد می توانند پرسشی را مطرح کنند؛ مثل کارتون خرسها را دیده ای؟ یا می دانی در مدرسه چه اتفاقی افتاده است؟موضوع بحث باید برای هر دو طرف جالب و جذاب باشد تا هر دو را به نوعی درگیر صحبت کند.

مکالمه یک طرفه موجب خستگی و کسالت دو طرف می شود و ممکن است موجب قطع همین ارتباط ساده هم شود. حتی ممکن است تأثیری منفی در ذهن آن دو بگذارد و در آینده هم تمایلی برای صحبت کردن با هم نداشته باشند پس گوش کردن مثل صحبت کردن مهم است. اگر کودك علاقه ای به آنچه دوستش می گوید، از خود نشان ندهد، ممکن است از صحبت کردن با او منصرف شود. کودکان کم توجه و پرتحرك، اغلب زمان صحبت کردن و گوش کردن را درست تشخیص نمی دهند.

3 -درک احساس شنونده : زمانی که یك گفت وگو آغاز می شود، برای حفظ و ادامه آن لازم است که گوینده به حالت های عاطفی شنونده اش توجه داشته باشد. کودکانی که مشکل ارتباطی دارند، اغلب در درك احساس شنونده نیز ناتوان هستند، درحالی که کودك اجتماعی، سریع و راحت میتواند حالتهای احساسی شنونده اش را بشناسد و طبقه بندی کند، آنگاه سخنانش را ارزیابی کند و براساس پاسخ هایی که از شنونده دریافت می دارد، کلماتش را انتخاب کرده و گفت وگو را ادامه دهد.

1 -همدلی کردن: همدلی کردن شبیه درك گفته های دیگران است، با این تفاوت که شنونده باید سعی کند احساسات سایر افراد را نیز درك کند. همدلی کردن این امکان را به فرد می دهد که بتواند ارتباطی واقعی با دوستانش برقرار کند. برای مثال، اگر دانش آموزی در درس ریاضی نمره20 گرفته ولی دوستش 8 شده است، بتواند شادی خود را کنترل کند.

آماده سازی مهارت های اجتماعی:

1 -تعريف: مهارتی را که می آموزید توصیف کنید. در این زمینه که چرا این مهارت ویژه مهم است و چگونه کاربرد آن به

ایجاد رابطه کمك می کند بحث کنید. مهارت را می توان با استفاده از یك فیلم کوتاه، یك یا کارتون، یك نمایش عروسکی و یا تذکر دادن به کودك و راهنمایی او به فعالیت هایی که در گروه همسالان در جریان است، شرح داد. معلم می تواند بگوید: نگاه کن چطور آن دو دختر در ساختن پازل به هم کمك می کنند. به من بگو آن ها به یکدیگر چه می گویند.

2 -مهارت را الگو کنید: مهارت را به چند جزء ساده تقسیم کنید و خودتان آن را به روشنی شرح دهید یا یك دانش آموز

را انتخاب کنید تا این کار را انجام دهد.

3 -تقلید و تمرين : کودك یك مهارت را در محیطی که در آن جا آموزش دیده است امتحان می کند .برای این که این امر موفقیت آمیز باشد باید او را تحریك کرد تا آن مهارت را اجرا نماید و با دقت توجه کند و آن چه را که معلم شرح می دهد به خاطر بسپارد.

4 -بازخورد: این مرحله باید اطلاع دهنده باشد: شما هنوز آن را کامل یاد نگرفته اید. باید هنگام صحبت به او نگاه کنید.

دوباره سعی کن«، »این بهتر است. شما نگاه کردید و لبخند زدید. خوب است. (باز خورد از راه یك ضبط ویدیویی می تواند در بعضی مواقع سودمند باشد.)

5 -فرصتی فراهم کنید تا کودک مهارت به کار بندد: معلم می تواند با توجه به مهارتی که آموزش می دهد کارهای

گروهی کوچك یا فعالیت های کاری دو به دو ترتیب دهد تا مهارت ها در کلاس و یا دیگر مکان های طبیعی اجازه کاربرد پیدا کنند و تعمیم یابند.